Posts

Posted on

AGAINST WAR, AGAINST POWER. THE IFA CALL FOR ALL ANARCHISTS TO STAND AGAINST NATO

The 2025 NATO Summit will take place at the World Forum in The Hague, Netherlands, from June 24 to 26. As the war machine gathers thousands of delegates from its 32 member states to orchestrate the next great wave of military expansion, we must not meet it with silence. We must raise a banner of defiance and resistance.

NATO does not exist to protect us. It serves the interests of states, corporations, and the oligarchical few at the expense of the many. The state, NATO, or any other military multi-national alliance, does not bring us safety, it brings us control seeking only our obedience, compliance, and capitulation. Whether it’s the endemic police violence in our communities or the blood-soaked battlefields of Ukraine and oceans of debris in Gaza, we have a single enemy: capitalism and the state.

Since its inception in 1947, NATO has only acted as an enforcer of imperialist violence, a tool of repression, and an engine of war. It is no protector of peace. It is our class enemy and a direct threat to the lives and well-being of each of us. Our struggle is not between nations, it is between the ruling class and all of us who resist. This continues to be true, even during the brutal realities of war.

Under the guise of European and national security, NATO governments are funnelling billions into military budgets while slashing vital social services. As they build armies, they leave us to fight for basic survival. They impose austerity while they hoard resources for war. They build armies while we struggle for healthcare, housing, and basic dignity.

We watch daily as they every more turn to the next generation and prepare for them to take up arms, stripped of opportunity, see no option but to sign up to become cannon fodder in conflicts not of their making, sold on adventure, fraternity and patriotism. When they return, maimed and broken, they are discarded, useful only as symbols for empty parades. A small few banded around day time shows the propaganda never ending.

We call on anarchists, anti-authoritarians, and all those who oppose war to gather, to organize, and to resist militarism. NATO and its warlords will meet, but so will we. We will take to the streets. We will disrupt their displays of power. We will forge networks of solidarity and we will stand in direct opposition to their wars, their militarized police, and their repression of our movements.

We anarchists fight for a world without borders, without states, and without the armies that uphold their rule. We call for international solidarity against NATO and every manifestation of militarized oppression whether the North Atlantic Treaty Organization (NATO), the Collective Security Treaty Organization (CSTO), the Peninsula Shield Force (PSF), the Alliance of Sahel States (AES), the ReArm Europe Plan 2030 or any other so-called “collective security” pact or army. By any name, they serve the same purpose: to uphold domination through force, to perpetuate suffering across the world.

The weapons they use to secure resources today, will be turned on us tomorrow.

We call upon all anarchists, anti-authoritarians, and anti-militarists to take action on these days in The Hague and around the world in international solidarity. Let the specifics of our plans grow together. Organise together and prepare our actions, together we will let them know: We reject the false choices of nationalism. We reject the false idea NATO, that is there to protect. We reject the brutality of their militarism and the martial doctrines of war. We reject their proposed budgets which will starve the coffers of the working class and we support the victims and the deserters of all wars.

No war among peoples, no peace among classes.

TAKE ACTION.

Commission of relations of the International of Anarchist Federations
Marseille, February 22nd-23rd 2025

Zoperstavimo se Nato vrhu v Haagu

Internacionala anarhističnih federacij je pozvala antimilitaristična in protivojna gibanja, da se zoperstavijo Nato vrhu v Haagu.

Med 24. in 26. junijem bo v Haagu na Nizozemskem potekalo veliko srečanje NATO pakta. Na njem bodo institucije vojaškega stroja in vojni dobičkarji, zbralo se bo preko 6000 delegatov, potrjevali povečevanje izdatkov za vojsko in načrtovali nadaljnjo militarizacijo naših družb.

Srečanje je potrebno razumeti v kontekstu globalnih zaostrovanj, nove faze plenjenja ter geopolitičnih spopadov različnih imperialnih sil za vpliv in nadzor nad svetovnimi dobrinami, regijami in drugim bogastvom. Dejstvo dokončne moralne kapitulacije Zahoda ob moriji v Ukrajini in genocidu v Palestini mora postati vzvod splošnega družbenega odpora proti politikam, ki so nas pripeljale do tu, in ki vodijo v nadaljnji kolaps.

Pokvarimo zabavo vojnim hujskačem!

Ob srečanju v Haagu gibanja proti militarizaciji, vojni in fašizmu pripravljajo večdnevne množične demonstracije in serijo direktnih akcij, s katerimi bodo skušala “pokvariti zabavo vojnim hujskačem.” Med 20. in 26. junijem bo organiziran tudi avtonomni proti-vrh, katerega namen bo “okrepiti transnacionalne protivojne mreže ter konkretizirati boj proti genocidu in militarizaciji.” Internacionala anarhističnih federacij pa je pozvala tudi k decentraliziranim aktivnostim proti Nato vrhu na lokalnem nivoju. Izjavo s pozivom, ki je nastala v okviru njihovega rednega srečanja marca v Marseillu, v celoti objavljamo spodaj. ★

Proti vojni. Proti oblasti.

Internacionala anarhističnih federacij poziva, da se postavimo proti Nato paktu.

Vrh Nata 2025 bo potekal na Svetovnem forumu v Haagu na Nizozemskem od 24. do 26. junija. Ko bo vojni stroj zbral na tisoče delegatov iz svojih 32 držav članic, da bi orkestriral naslednji veliki val vojaške ekspanzije, ga ne smemo sprejeti z molkom. Dvigniti moramo zastavo upora in odpora.

Nato ne obstaja zato, da bi nas varoval. Služi interesom držav, korporacij in oligarhične peščice na račun večine. Države, Nato ali katera koli druga vojaška večnacionalna zveza nam ne prinaša varnosti, temveč nadzor, ki išče le našo poslušnost, privolitev in kapitulacijo. Naj gre za endemično policijsko nasilje v naših skupnostih ali s krvjo prepojena bojišča v Ukrajini in oceane ruševin v Gazi, imamo enega samega sovražnika: kapitalizem in državo.

Od svoje ustanovitve leta 1947 je Nato deloval le kot izvrševalec imperialističnega nasilja, orodje represije in motor vojne. Ni zaščitnik miru. Je naš razredni sovražnik in neposredna grožnja življenju in blaginji vsakega od nas. Naš boj ni boj med narodi, temveč boj med vladajočim razredom in vsemi nami, ki se mu upiramo. To še naprej velja tudi v času brutalne realnosti vojne.

Pod krinko evropske in nacionalne varnosti vlade držav članic Nata namenjajo milijarde v vojaške proračune, hkrati pa krčijo ključne socialne storitve. Medtem ko gradijo vojske, nas prepuščajo boju za osnovno preživetje. Uvajajo varčevanje, medtem ko kopičijo sredstva za vojno. Gradijo vojske, medtem ko se mi borimo za zdravstveno oskrbo, stanovanja in osnovno dostojanstvo.

Vsakič znova vidimo, kako se oblastniki obračajo na naslednjo generacijo in jo pripravljajo, da v roke vzame orožje. Ker veliko drugih možnosti marsikdo nima, mnogi postanejo topovska hrana v spopadih, ki jih niso povzročili sami. Prodajajo se za avanturo, bratstvo in domoljubje. Ko se vrnejo pohabljeni in polomljeni, jih zavržejo, uporabni so le kot simboli za prazne parade. Propaganda se nikoli ne konča.

Anarhistična, antiavtoritarna in vsa druga gibanja, ki nasprotujejo vojni, pozivamo, naj se zberejo, organizirajo in uprejo militarizmu. Nato in njegovi vojni poveljniki se bodo srečali, vendar se bomo srečali tudi mi. Šli bomo na ulice. Prekinili bomo njihovo razkazovanje moči. Ustvarili bomo mreže solidarnosti in se neposredno zoperstavili njihovim vojnam, militarizirani policiji in zatiranju naših gibanj.

Anarhisti se borimo za svet brez meja, brez držav in brez vojske, ki podpira njihovo vladavino. Pozivamo k mednarodni solidarnosti proti Natu in vsaki manifestaciji militariziranega zatiranja, pa naj gre za Organizacijo Severnoatlantske pogodbe (NATO), Organizacijo pogodbe o kolektivni varnosti (CSTO), Sile ščita polotoka (PSF), Zvezo držav Sahela (AES), ReArm Europe Plan 2030 ali kateri koli drug pakt ali vojsko tako imenovane “kolektivne varnosti”. S kakršnim koli imenom, služijo istemu namenu: ohranjanju prevlade s silo in ohranjanju trpljenja po vsem svetu.

Orožje, ki ga danes uporabljajo za zagotavljanje virov, bo jutri obrnjeno proti nam.

Pozivamo vsa gibanja, da se v mednarodni solidarnosti zoperstavimo srečanju Nata v Haagu in po vsem svetu! Naj konkretni načrti rastejo skupaj: organizirajmo se in pripravimo naše akcije. Skupaj jim bomo sporočili: zavračamo lažne izbire nacionalizma. Zavračamo lažno idejo Nata, ki da je namenjen varnosti. Zavračamo brutalnost njihovega militarizma in vojne doktrine. Zavračamo njihove predlagane proračune, ki bodo stradali blagajne delavskega razreda. Podpiramo žrtve in dezerterje vseh vojn.

Ne vojni med ljudmi, ne miru med razredi.

TAKE ACTION!

Odbor za odnose Internacionale anarhističnih federacij

22. in 23. februarja 2025, v Marseillu

Source: https://anarhistka.org/proti-nato-vrhu-v-haagu/

Posted on

Προβολή & Συζήτηση Gaslight (1944)

Tη Τετάρτη 30/04 στις 20:00 στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα (Ζωοδόχου πηγής 73 & Ισαύρων) στη προβολή της ταινίας Gaslight (1944).

Το Gaslight, ταινία του 1944, αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας η οποία, μέσα από τη συστηματική χειραγώγηση του συζύγου της, πείθεται πως χάνει τη λογική της. Ο αρχικά κυριολεκτικός τίτλος έχει αποκτήσει σήμερα συμβολική σημασία, δίνοντας το όνομά του στον όρο gaslighting: μια μορφή ψυχολογικής κακοποίησης κατά την οποία πατριαρχικές πρακτικές απονομιμοποιούν τις εμπειρίες μας, παρουσιάζοντας τις αντιδράσεις μας ως υπερβολικές, παράλογες ή «υστερικές», με σκοπό να μας αποδυναμώσουν και να μας ελέγξουν.

Η χειραγώγηση μέσα στην (ετεροκανονική) ερωτική σχέση, το φόβητρο της θεσμικής αυθεντίας του γιατρού, οι εξουσιαστικοί κοινωνικοί ρόλοι που επιβάλλονται στις διάφορες γυναικείες φιγούρες, ο στιγματισμός της ψυχικής ασθένειας υπό τη μορφή της «υστερίας» και η γενικότερη αντίληψη περί ασθενικότητας που αποδιδόταν τότε στις αστές, συνιστούν τους βασικούς άξονες της ταινίας.

Αν και τοποθετούνται σε άλλη εποχή, τα γεγονότα που εκτυλίσσονται μας είναι οικεία. Πώς τα σώματά μας παθολογικοποιούνται για να ελεγχθούν και να πειθαρχήσουν; Ποιές κακοποιήσεις εκτυλίσσονται πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες των οικιακών φυλακών; Πώς τελικά η πατριαρχία μπορεί να διαβάλλει τις βαθύτερες βεβαιότητες όσων μας λένε το ένστικτο και η λογική μας;

Η προβολή ξεκινάει στις 20:30 αυστηρά και θα ακολουθήσει συζήτηση. Στον χώρο θα υπάρχει υλικό της ομάδας και μπαρ. Παραβιαστικές, ρατσιστικές, σεξιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές. Ο χώρος δυστυχώς δεν είναι προσβάσιμος με αμαξίδιο.

Posted on

Ηράκλειο: Οι Genocide-cruises ξανά στο Ηράκλειο-Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό 30/4-ώρα:12:00,δικαστήρια

Την επόμενη Τετάρτη 30 Απριλίου (όπως μέχρι στιγμή όλα δείχνουν), στις 8 το πρωί και μέχρι τις 17.00, θα ελλιμενιστεί στο Ηράκλειο ένα κρουαζιερόπλοιο με περίπου 2.000 επιβαίνοντα άτομα προερχόμενα από το Ισραήλ. Άτομα που επιδιώκουν ένα μεσογειακό ταξιδάκι αναψυχής την ώρα που, στο όνομά τους, το κράτος του Ισραήλ γενοκτονεί έναν ολόκληρο Λαό. Ο ισραηλινός λαός έχει αποδείξει πως στην πλειοψηφία του ζητωκραυγάζει “kill them all” αναφερόμενος στους παλαιστινιους/ες. Ένας λαός, με απειροελάχιστες εξαιρέσεις, είναι συνένοχος σε αυτό το έγκλημα, αφού υπηρετούν άντρες – γυναίκες για τουλάχιστον 2 χρόνια στον ισραηλινό στρατό, συμμετέχοντας στην καταπίεση, διαπράττοντας βασανιστήρια, φυλακίσεις και δολοφονίες. Οι έποικοι του, όπως εξ’ αρχής έκαναν, επιδίδονται σε θηριωδίες εναντίον του πληθυσμού που παραδοσιακά κατοικεί στα εδάφη αυτά. Ο IOF – IDF στρατός διαπράττει μια livestream εθνοκάθαρση, η οποία αναμεταδίδεται σε tik tok βιντεάκια διακωμωδώντας τη χειρότερη σφαγή του 21ου αιώνα.

Συνένοχο είναι και το ελληνικό κράτος (η τωρινή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες) που ξεδιάντροπα συνεργάζεται με τον Ηρώδη-Ισραήλ σε στρατιωτικό και γεωπολιτικό επίπεδο, μαζί με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που επιδιώκουν να οικοπεδοποιήσουν την Παλαιστίνη. Θυμίζουμε πως ιδιαίτερα η Κρήτη κατέχει στρατηγικό ρόλο ως σημείο υποστήριξης επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ. Υποδομές όπως η στρατιωτική βάση της Σούδας, που αποτελεί κομβικό σημείο ανεφοδιασμού, εξυπηρέτησης και υποστήριξης, ο σταθμός ανεφοδιασμού ΣΕΚΑ Α.Ε. του Ν.Βαρδινογιάννη στους Καλούς Λιμένες ή το ραντάρ της Ζήρου στο Λασίθι που διευκολύνουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις καθώς χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού, την υποστήριξη και προστασία ναυτικών και αεροπορικών επιχειρήσεων και την εξυπηρέτηση στρατιωτικών πλοίων και αεροσκαφών.

Την επόμενη Τετάρτη, το κέντρο του Ηρακλείου θα γεμίσει Ισραηλινούς.

Μπορεί κάποιοι εδώ στο νησί να σκέφτονται μόνο τα χρήματα και δουλικά να τους καλοσωρίζουν στις επιχειρήσεις τους. Αλλά όσοι νιώθουν τον παλαιστινιακό λαό, όσες ξέρουν την αντιφασιστική-αντιστασιακή ιστορία του νησιού μας, δεν πρέπει να ανέχονται δολοφόνους να ξεκουράζονται στα μέρη μας.

Την επόμενη Τετάρτη 30 Απριλίου κάποιοι χώροι εργασίας στις περιοχές μας θα κατακλυστούν απ’τους Ισραηλινούς τουρίστες (λιμάνι Ηρακλείου, τουριστικά λεωφορεία/επιχειρήσεις rent cars, χώροι εστίασης, χώροι Δήμου και Περιφέρειας, Αρχαιολογικό μουσείο, Κνωσσός, μουσείο Φυσικής ιστορίας, Ενυδρείο Κρήτης, Τζάμπο, μαγαζιά κέντρου, οινοποιεία, κεντρικά χωριά Ηρακλείου, κεντρικά καταστήματα Ρεθύμνου και άλλα δυνητικά μέρη). Αναδεικνύοντας τη μέγιστη σημασία του εργασιακού/τουριστικού μποϊκοτάζ -μέχρι την παγκόσμια απομόνωση του Ισραήλ-, καλούμε τα εργαζόμενα αλληλέγγυα άτομα να δείξουν όπως επιθυμούν και εμπνέονται την αλληλεγγύη τους προς την Παλαιστίνη.

Την επόμενη Τετάρτη 30 Απριλίου εμείς σας καλούμε στην οδό Δικαιοσύνης, έξω από τα Δικαστήρια, στις 12:00, να γίνουμε η φωνή που ο παλαιστινιακός λαός δεν έχει. Να δηλώσουμε ότι δε θα ανεχτούμε να γίνουμε συνένοχοι/ες σε αυτή τη γενοκτονία, ανεχόμενοι/ες τους -είτε πρακτικά ή ηθικά- ενόχους της.

Καλούμε:
Τον Εμπορικό σύλλογο Ηρακλείου
Το Σωματείο Επαγγελματιών Ξεναγών Κρήτης
To Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών
Το Σωματείο Λιμενεργατών Ηρακλείου
Το Συνδικάτο εργαζομένων επισιτισμού/τουρισμού Ηρακλείου
Το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου
Το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων
Το Σύλλογο Εκτάκτων Αρχαιολόγων Ηρακλείου
Την Ένωση Ξενοδόχων Ηρακλείου
Το Σύλλογο Εργαζομένων Δήμου Ηρακλείου
Το Σύλλογο Υπαλλήλων Περιφέρειας Ηρακλείου

Να πάρουν θέση ενάντια στην γενοκτονία των Παλαιστινίων αποκλείοντας Σιωνιστές δολοφόνους στις επιχειρήσεις και τις υπηρεσίες τους.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
Άμεση Κατάπαυση Πυρός στη Γάζα
Καμία Συνεργασία με το Ισραηλινό Κράτος και Κεφάλαιο
Νίκη στους Λαούς – πόλεμο στο ΝΑΤΟ, ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Ηράκλειο
Lass’attack, αυτόνομη γυναικεία ομάδα στο Ηράκλειο
Προλεταριακή Περίπολος, αναρχικοί/ές για τον κοινό βηματισμό της Τάξης μας

πηγή: https://thinkofothers.espivblogs.net/2025/04/25/oi-genocide-cruises-xana-sto-irakleio/

Posted on

[:el]1Η ΜΑΗ. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ. ΟΥΤΕ ΔΟΥΛΟΙ – ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ[:en]Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ 2[:]

[:el]“Το μισθωτικό σύστημα είναι η μόνη πηγή μιζέριας του κόσμου. Το στηρίζουν οι εύπορες τάξεις, και για να καταστραφεί πρέπει οι εύπορες τάξεις είτε να μάθουν να δουλεύουν είτε να πεθάνουν. Μία λίβρα δυναμίτη είναι καλύτερη από ένα τσουβάλι ψηφοδέλτια! Διεκδικήστε οχτώ ώρες εργασίας με τα όπλα στο χέρι, για να αντιμετωπίσετε τα σκυλιά των καπιταλιστών, την αστυνομία και τον στρατό με τον κατάλληλο τρόπο.”
Τζέραρντ Λίζιους – αναρχικός του Σικάγο

Τα γεγονότα της εργατικής Πρωτομαγιάς, οι συγκρούσεις στο Σικάγο του 1886, η σφαγή στην πλατεία Χέιμαρκετ, η δολοφονία και οι εκτελέσεις δεκάδων εργατών και αναρχικών από τους βιομήχανους και τους υπηρέτες  τους, ξεκίνησαν από το αίτημα για 8ωρη εργασία.

Στην εποχή της  ταχύτατης βιομηχανικής ανάπτυξης, οι εργάτες δούλευαν εξαντλητικά ωράρια (από 72 εώς και 90 ώρες τη βδομάδα) με μισθούς πείνας, ζούσαν σε φτωχικά σπίτια, με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, νερού και τροφής, με την ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη και συνεχώς αυξανόμενη. Το 1884 οι πιο  μαχητικοί συνδικαλιστές του Σικάγο, αφού εγκατέλειψαν τα επίσημα συνδικάτα, ίδρυσαν το Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο, σε άμεση σχέση με την αμερικάνικη αναρχική οργάνωση “Διεθνής Ένωση Εργαζομένων” ή αλλιώς τη Μαύρη Διεθνή (που είχε ιδρυθεί από το προηγούμενο έτος) μια από τις  πιο δραστήριες οργανώσεις που  συνέβαλλε αποφασιστικά στη συνείδηση, την οργάνωση και τον απεργιακό ξεσηκωμό. Προέβαλαν το αίτημα για 8ωρη εργασία, θεωρώντας το ως ένα μερικό αίτημα στο πλαίσιο όμως της συνολικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και με διατύπωση στο ότι έπρεπε  να κατακτηθεί  από τους ίδιους τους εργάτες, χωρίς τη διαμεσολάβηση των κομμάτων και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Η απεργία για το 8ωρο ξεκίνησε στο Σικάγο το Σάββατο της 1ης Μαϊου του 1886 με τη μαζική συμμετοχή χιλιάδων εργατών, παραλύοντας τον παραγωγικό ιστό της πόλης. Εκατοντάδες χιλιάδες ήταν και οι απεργοί σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι πρώτες συγκρούσεις με την αστυνομία τους μπράβους, τους απεργοσπάστες και τα ομοσπονδιακά στρατεύματα ξεκίνησαν την Δευτέρα, στις 3 Μαϊου, όταν απεργοί εργάτες ξυλείας δέχθηκαν την άγρια επίθεση της αστυνομίας, κοντά σε εργοστάσιό τους  την ώρα που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τους απεργοσπάστες. Οι μπάτσοι επιτέθηκαν πυροβολώντας αδιάκριτα τους απεργούς, δολοφονώντας 6 εργάτες και τραυματίζοντας πολλούς άλλους.

«Εκδικηθείτε! Εργάτες, στα όπλα! Τα αφεντικά εξαπέλυσαν τα λαγωνικά τους – την αστυνομία – και δολοφόνησαν έξι από τ’ αδέρφια σας, σήμερα στη φάμπρικα του Μακ Κόρμικ. Σκότωσαν τ’άμοιρα αδέρφια σας, γιατί όπως κι εσείς είχαν το κουράγιο να μην υπακούσουν στην ανώτατη θέληση των αφεντικών σας. Τους σκότωσαν, γιατί τόλμησαν ν’ απαιτήσουν την μείωση των ωρών σκλαβιάς.»
Προκήρυξη που κυκλοφόρησε από το τυπογραφείο
της αναρχικής εφημερίδας ‘Arbeiter Zeitung’

Ως απάντηση καλέστηκε συγκέντρωση το απόγευμα της 4ης Μαϊου στην πλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγο. Ήδη από το πρωί  εκείνης της μέρας είχαν ξεκινήσει συγκρούσεις ανάμεσα σε χιλιάδες απεργούς και την αστυνομία. Οι ταραχές σταμάτησαν το απόγευμα, την ώρα της προγραμματισμένης συγκέντρωσης, η οποία είχε αποφασιστεί από τους αναρχικούς να έχει ειρηνικό χαρακτήρα. Μετά από αρκετές ώρες, όταν αποχωρούσε ο κόσμος, η πλατεία περικυκλώθηκε από αστυνομικούς και σώματα στρατού, που κινούνταν απειλητικά προς το πλήθος. Την ώρα που δίνονταν η διαταγή στην αστυνομία να επιτεθεί, εξερράγη μέσα στις γραμμές των αστυνομικών μία βόμβα (που τοποθέτησε άγνωστος, μέχρι και σήμερα, βομβιστής) τραυματίζοντας 66 μπάτσους, και προκαλώντας το θάνατο σε 7 από αυτούς. Ακολούθησε σφαγή, καθώς οι μπάτσοι μανιασμένοι άρχισαν να πυροβολούν ανεξέλεγκτα το συγκεντρωμένο πλήθος, δολοφονώντας δεκάδες εργάτες και τραυματίζοντας εκατοντάδες.

Μέσα σε ένα κλίμα συκοφαντίας, τρομοϋστερίας και πανικού από τους κυβερνώντες και τις εφημερίδες τους, στοχοποιείται ο αναρχικός χώρος και οι οργανωμένοι αναρχικοί οι οποίοι υποδεικνύονται ως οι πιθανοί βομβιστές. Οι Albert Parsons, August Spies, Michael Schwab, Samuel Fielden, George Engel, Adolph Fischer, Οscar Neebe  και Louis Lingg, από τους πιο μαχητικούς αναρχικούς του Σικάγο, κατηγορήθηκαν ως ηθικοί αυτουργοί της βομβιστικής έκρηξης και δικάστηκαν για τις ιδέες τους. Οι Πάρσονς, Σπάις, Ένγκελ και Φίσερ απαγχονίστηκαν στις 17 Νοεμβρίου του 1887, την Μαύρη Παρασκευή. Οι Φήλντεν και Σουόμπ καταδικάστηκαν σε ισόβια, ενώ ο Λινγκ, μόλις 21 ετών, και αρνούμενος κάθε συνδιαλλαγή και διαπραγμάτευση με το κράτος και τους δικαστές, αυτοκτόνησε στο κελί του, καπνίζοντας τσιγάρο με δυναμίτη. Τη νεκρική πομπή των αναρχικών αγωνιστών ακολούθησαν 200.000 άνθρωποι ως το νεκροταφείο Βόλτχαϊμ, που θάφτηκαν. Τα επόμενα χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου, διοργανώνονταν κάθε 1η Μάη συγκεντρώσεις στην μνήμη των Μαρτύρων του Σικάγο, όπως ονομάστηκαν οι δολοφονημένοι αναρχικοί αγωνιστές. Το 8ωρο είχε πλέον κατακτηθεί.

139 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο ιστορικό μας χρέος η διατήρηση της μνήμης ενάντια στη λήθη. Το πρόταγμα για μια κοινωνία απελευθερωμένη από τα δεσμά του κεφαλαίου και του κράτους, ελεύθερη από τη μισθωτή εργασία και χειραφετημένη, παραμένει επίκαιρο. Σήμερα οι μισθοί δεν αρκούν να καλύψουν τα βασικά μας έξοδα, πολλοί είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε και δεύτερη δουλειά. Η ακρίβεια σε όλα τα αγαθά, στην ενέργεια, στα καύσιμα, στα τρόφιμα, ενοίκια, ΕΝΦΙΑ, εφορία, μέσα μεταφοράς, φάρμακα, υγεία κ.λπ. είναι εμφανής. Η χώρα πανευρωπαϊκά κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις στην ακρίβεια και στις τελευταίες στους μισθούς. Κάποιες ιστορικές διεκδικήσεις έχουν εξαφανιστεί μέσω μιας σειράς νομοσχεδίων. Εργατικά ατυχήματα-ταξικές δολοφονίες βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Μεγάλα ποσοστά ανεργίας κυρίως  στις νεότερες ηλικίες που προσπαθούν να καλυφθούν με 3μηνες και 5μηνες συμβάσεις, η επισφάλεια προελαύνει. Ιδιωτικοποιήσεις παντού, στη Παιδεία και το ΕΣΥ, αναδιαρθρώσεις σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, νέο νομοσχέδιο για εξαήμερο και 13ωρο, διώξεις, νόμοι ενάντια στην απεργία, πειθαρχικά και απολύσεις σε όσους αρνούνται το μονόδρομο του νεοφιλελευθερισμού.

Η οργάνωση και ο πολλαπλασιασμός των αντιστάσεών μας αποτελεί ζήτημα υψίστης σημασίας,  ειδικά  σε αυτή τη περίοδο της συνολικής και οργανωμένης επίθεσης του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος. Ορμώμενοι από τα ταξικά και ιδεολογικά μας αδέρφια του Σικάγου,  τα οποία  οργανώνονταν σε αυτόνομα σωματεία και ενώσεις, αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά, έξω από κόμματα και αναθέσεις, προχωρούσαν σε γενικευμένες απεργίες, δεν επέτρεπαν στο κράτος να έχει στα χέρια του το μονοπώλιο της βίας απέναντι στην κοινωνία, δεν δίστασαν να περιφρουρήσουν τη Τάξη τους και τους αγώνες τους, να αμυνθούν έμπρακτα απέναντι στις συνεχόμενες επιθέσεις της τάξης των κεφαλαιοκρατών και των προστατών τους… και εμείς δεν έχουμε  να περιμένουν τίποτα από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις κυβερνήσεις, τις αντιπολιτεύσεις, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ο δρόμος για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, θα επέλθει μέσω των  οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ανατρεπτικών αγώνων ενάντια στους καταπιεστές μας, ενάντια σε ένα σύστημα που δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε. Για μια κοινωνία χωρίς εξουσία, αφεντικά και εξαναγκασμούς.

                                                                                                                                                                                         Τροχιά στο Άπειρο[:en]«Θα’ρθει μια εποχή που η σιωπή μας θα είναι πιό ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα!»
Αύγουστος Σπάις, ένας από τους αναρχικούς
που απαγχονίστηκαν στο Σικάγο το 1887

Τα γεγονότα της εργατικής Πρωτομαγιάς, οι συγκρούσεις στο Σικάγο του 1886, το μακελειό στην πλατεία Χέιμαρκετ και η δολοφονία δεκάδων εργατών και αναρχικών από τους βιομήχανους και τους λακέδες τους, ξεκίνησαν από το αίτημα για 8ωρη εργασία.

Την εποχή εκείνη, μία εποχή ταχύτατης βιομηχανικής ανάπτυξης, οι αμερικάνοι εργάτες δούλευαν εξαντλητικά ωράρια (από 72 εώς και 90 ώρες τη βδομάδα) για εξαθλιωτικούς μισθούς, ζούσαν σε πολύ φτωχά μικρά δωμάτια, με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και άθλια ποιότητα νερού και τροφής, και με την ανεργία να παραμονεύει και να αυξάνεται συνεχώς. Το 1884 οι πιο  μαχητικοί συνδικαλιστές του Σικάγο, αφού εγκατέλειψαν μαζικά τα καθιερωμένα συνδικάτα, ίδρυσαν το Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο, άμεσα συσχετιζόμενο με την αμερικάνικη αναρχική οργάνωση Διεθνής Ένωση Εργαζομένων ή αλλιώς τη Μαύρη Διεθνή (που είχε ιδρυθεί από το προηγούμενο έτος). Μέχρι το 1886, όπου το αίτημα για 8ωρη εργασία είχε διαδοθεί πλατιά στο αμερικάνικο εργατικό κίνημα και προετοιμάζονταν μαζική απεργία, στο Σικάγο η Μαύρη Διεθνής και το Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο είναι οι πιο δραστήριες οργανώσεις και συμβαλλουν αποφασιστικά στην πρετοιμασία της. Υιοθέτησαν το αίτημα για 8ωρη εργασία, θεωρώντας το ως ένα μερικό αίτημα στο πλαίσιο της συνολικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, επιμένοντας στο ότι έπρεπε  να κατακτηθεί ‘από τα κάτω’, από τους ίδιους τους εργάτες, χωρίς τη διαμεσολάβηση των κομμάτων και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

«Το μισθωτικό σύστημα είναι η μόνη πηγή μιζέριας του κόσμου. Το στηρίζουν οι εύπορες τάξεις, και για να καταστραφεί πρέπει οι εύπορες τάξεις είτε να μάθουν να δουλεύουν είτε να πεθάνουν. Μία λίβρα δυναμίτη είναι καλύτερη από ένα τσουβάλι ψηφοδέλτια! Διεκδικήστε οχτώ ώρες εργασίας με τα όπλα στο χέρι, για να αντιμετωπίσετε τα σκυλιά των καπιταλιστών, την αστυνομία και τον στρατό με τον κατάλληλο τρόπο.»
Τζέραρντ Λίζιους, ένας από τους αναρχικούς του Σικάγο

Η απεργία για το 8ωρο ξεκίνησε στο Σικάγο το Σάββατο της 1ης Μαϊου του 1886 με τη μαζική συμμετοχή χιλιάδων εργατών, παραλύοντας τον παραγωγικό ιστό της πόλης. Εκατοντάδες χιλιάδες ήταν και οι απεργοί σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αστυνομία και οι εργοστασιάρχες, αντιμέτωποι με μία τόσο πλατιά σε έκταση απεργία, και τρομαγμένοι από την μαζικότητά της, επιστρατευσαν από ιδιωτικούς αστυνομικούς και απεργοσπάστες, μέχρι και ένοπλους μπράβους βιομηχάνων και ομοσπονδιακά στρατεύματα για την καταστολή των απεργών. Οι πρώτες συγκρούσεις ξεκίνησαν την Δευτέρα, στις 3 Μαϊου, όταν απεργοί ξυλεργάτες δέχθηκαν την άγρια επίθεση της αστυνομίας, κοντά σε εργοστάσιο ξυλείας, την ώρα που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τους απεργοσπάστες. Οι μπάτσοι επιτέθηκαν πυροβολώντας αδιάκριτα τους απεργούς, δολοφονώντας 6 εργάτες και τραυματίζοντας πολλούς άλλους.

«Εκδικηθείτε! Εργάτες, στα όπλα! Τα αφεντικά εξαπέλυσαν τα λαγωνικά τους – την αστυνομία – και δολοφόνησαν έξι από τ’ αδέρφια σας, σήμερα στη φάμπρικα του Μακ Κόρμικ. Σκότωσαν τ’άμοιρα αδέρφια σας, γιατί όπως κι εσείς είχαν το κουράγιο να μην υπακούσουν στην ανώτατη θέληση των αφεντικών σας. Τους σκότωσαν, γιατί τόλμησαν ν’ απαιτήσουν την μείωση των ωρών σκλαβιάς.»
Προκήρυξη που κυκλοφόρησε από το τυπογραφείο
της αναρχικής εφημερίδας ‘Arbeiter Zeitung’

Οι αναρχικοί, αγανακτισμένοι και εξοργισμένοι από την επίθεση της αστυνομίας, κάλεσαν σε συγκέντρωση το απόγευμα της 4ης Μαϊου στην πλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγο. Ήδη από το πρωϊ εκείνης της μέρας είχαν ξεκινήσει συγκρούσεις ανάμεσα σε χιλιάδες απεργούς και την αστυνομία. Οι ταραχές έπαψαν το απόγευμα, την ώρα της προγραμματισμένης συγκέντρωσης, η οποία είχε αποφασιστεί από τους αναρχικούς να έχει ειρηνικό χαρακτήρα. Μετά από αρκετές ώρες, όταν αποχωρούσε ο κόσμος, η πλατεία περικυκλώθηκε από αστυνομικούς και σώματα στρατού, που κινούνταν απειλητικά προς το πλήθος. Την ώρα που δίνονταν η διαταγή στην αστυνομία να επιτεθεί, εξερράγη μέσα στις γραμμές των αστυνομικών μία βόμβα (που τοποθέτησε άγνωστος, μέχρι και σήμερα, βομβιστής) τραυματίζοντας 66 μπάτσους, και προκαλώντας το θάνατο σε 7 από αυτούς. Ακολούθησε μακελειό, καθώς οι μπάτσοι μανιασμένοι άρχισαν να πυροβολούν ανεξέλεγκτα το συγκεντρωμένο πλήθος, δολοφονώντας δεκάδες εργάτες και τραυματίζοντας εκατοντάδες.

«Δικάζεται ο Νόμος. Δικάζεται η Αναρχία. [..] Κύριοι ένορκοι καταδικάστε τους, κάντε τους παράδειγμα προς αποφυγήν. Κρεμάστε τους και σώστε τους θεσμούς μας, την κοινωνία μας»
Τζ. Γκρίντλ, πολιτειακός εισαγγελέας

Τις επόμενες μέρες, οι καθεστωτικές εφημερίδες χωρίς να χάσουν χρόνο έσπευσαν να στοχοποιήσουν το αναρχικό και το εργατικό κίνημα. Καλλιεργήθηκε ένα κλίμα συκοφαντίας, τρομοϋστερίας και πανικού από τους συντηρητικούς, οι οποίοι υποδείκνυαν γνωστούς αναρχικούς ως τους υποτιθέμενους πιθανούς βομβιστές, ενώ αριστερές οργανώσεις έκαναν λόγο για προβοκάτορες…

Ανάμεσα στις πολλαπλές εφόδους σε σπίτια και και τις συλλήψεις που ακολούθησαν, οι αναρχικοί Άλμπερτ Πάρσονς, Αύγουστος Σπάις, Μάικλ Σουώμπ, Σάμουελ Φήλντεν, Τζώρτζ Ένγκελ, Άντολφ Φίσερ, Όσκαρ Νήμπ και Λούις Λινγκ, από τους πιο μαχητικούς αναρχικούς του Σικάγο, κατηγορήθηκαν ως ηθικοί αυτουργοί του βομβισμού και δικάστηκαν για τις ιδέες τους. Οι Πάρσονς, Σπάις, Ένγκελ και Φίσερ απαγχονίστηκαν στις 17 Νοεμβρίου του 1887, την Μαύρη Παρασκευή. Οι Φήλντεν και Σουώμπ καταδικάστηκαν σε ισόβια, ενώ ο Λινγκ, μόλις 21 ετών, και αρνούμενος κάθε συνδιαλλαγή και διαπραγμάτευση με το κράτος και τους δικαστές, αυτοκτόνησε στο κελί του, καπνίζοντας τσιγάρο με δυναμίτη. Τη νεκρική πομπή των αναρχικών αγωνιστών ακολούθησαν 200.000 άνθρωποι ως το νεκροταφείο Βόλτχαϊμ, που θάφτηκαν. Τα επόμενα χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές χώρες της Ευρώπης (Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα) διοργανώνονταν κάθε 1η Μάη συγκεντρώσεις στην μνήμη των Μαρτύρων του Σικάγο, όπως ονομάστηκαν οι απαγχονισμένοι αναρχικοί αγωνιστές. Το 8ωρο είχε πλέον κατακτηθεί.

Η Κληρονομιά των Αγώνων των Εργατών και των Αναρχικών του Σικάγο

Τα προτάγματα των εργατών και των αναρχικών του Σικάγο παραμένουν επίκαιρα όσο συνεχίζει να υπάρχει μισθωτικό σύστημα. Οι εργαζόμενοι στην σημερινή κοινωνία έχουν πολλά να διδαχθούν τόσο από το περιεχόμενο όσο και από την μορφή που πήραν οι αγώνες του ιστορικού αμερικάνικου εργατικού κινήματος. Ήδη από το 1883 οι αμερικάνοι αναρχικοί αναγνώριζαν το συνδικάτο, τόσο ως το πρωταρχικό όργανο πάλης στην διεξαγωγή του ταξικού πολέμου, όσο και ως τον βασικό πυρήνα οργάνωσης μιας αυριανής κοινωνίας («Ιδέα του Σικάγο»). Ποτέ, όμως, δεν έβλεπαν τους σύγχρονούς τους αιτηματικούς αγώνες ευκαιριακά και πάντοτε τους συνέδεαν με το ολιστικό πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης. Το Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο διακήρυττε από το 1885 ότι «Μονολότι περιμένουμε ελάχιστα από την καθιέρωση του 8ωρου, υποσχόμαστε με πίστη να βοηθήσουμε τα αδέρφια μας που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε αυτήν την ταξική πάλη, με όλα τα μέσα και τη δύναμη που διαθέτουμε, εφόσον κι αυτοί θα συνεχίσουν να διατηρούν ένα ανοικτό και αποφασισμένο μέτωπο ενάντια στους κοινούς μας καπιταλιστές, τους αριστοκράτες αλήτες και εκμεταλλευτές».

Οι εργάτες του Σικάγο είχαν επιλέξει να αποχωρήσουν από τα σωματεία της συνδικαλιστικής και κομματικής γραφειοκρατίας και να αυτοοργανωθούν, χωρίς διαμεσολαβητές, γιατί ήξεραν ότι η απελευθέρωση των ίδιων και της κοινωνίας έχει νόημα μόνο εφόσον πρόκειται για έργο δικό τους και ξεκινά από την ίδια την κοινωνία. Για τον ίδιο λόγο, απαξίωναν και τις εκλογές, θεωρώντας ότι αναπαράγουν λογικές ανευθυνότητας και ανάθεσης.

Προχωρούσαν σε Άγριες Απεργίες, και δεν επέτρεψαν ποτέ στο κράτος να έχει στα χέρια του το μονοπώλειο της βίας απέναντι στην κοινωνία · θεωρώντας ότι ένα σύστημα που αναπαράγεται με τη βία, μόνο με τη βία μπορεί να καταστραφεί, δεν δίστασαν να περιφρουρήσουν το κίνημά τους και αμυνθούν έμπρακτα απέναντι στις ανελέητες επιθέσεις της τάξης που τους εκμεταλλεύονταν και στα τσιράκια της, τις δυνάμεις καταστολής.

απόσπασμα από ένα μεγαλύτερο άρθρο https://namous.squat.gr/archives/320[:]